به نقل از «خبرگزاری برنا»

این ۶ ویروس خطرناک در کمین کودکان هستند

تاریخ انتشار: ۷ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۸۴۰۰۰

این روزها کودکان با بیماری‌هایی مانند آنفولانزا، ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV)، راینوویروس‌ها و سایر بیماری‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند.

به گزارش برنا؛ ابتلای کودکان به بیماری‌های فصلی، امسال زودتر از همیشه آغاز شده و تعدادشان هم کم نیست. افزون بر کووید-۱۹، سرماخوردگی‌های معمولی و سایر ویروس‌هایی که در طول همه‌گیری تقریباً کمتر شده‌ بودند، بازگشته‌اند و اکنون کودکان با بیماری‌هایی مانند آنفولانزا، ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV)، راینوویروس‌ها و سایر بیماری‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گفته کارشناسان، همزمان با شروع فصل سرما و شیوع بیماری‌های فصلی، والدین در صورت مشاهده علائم بیماری‌ بهتر است هر چه زودتر به پزشک مراجعه کرده و کودک خود را در منزل قرنطینه کنند.

خانواده‌ها باید توجه داشته باشند که دریافت واکسن آنفولانزا در هنگام شیوع بیماری همه‌گیر کرونا از هر زمان دیگری مهم‌تر است.

والدین در پاییز امسال باید نگران شیوع کدام ویروس‌ها دقیقا باشند؟

انواع مختلفی از ویروس‌ها طی یک سال در بین کودکان رایج هستند و منتقل می‌شوند؛ اعم از آنفولانزا و راینو ویروس‌ها؛ که باعث سرماخوردگی معمولی می شوند و معمولاً نگران کننده نیستند. اما بسیاری از ویروس‌های دیگر وجود دارند که والدین باید مراقب آنها باشند، از جمله:

RSV (ویروس سنسیشیال تنفسی): این ویروس علائمی شبیه سرماخوردگی ایجاد می‌کند و می‌تواند منجر به عوارض جدی در کودکان خردسال شود. این بیماری در فصول سرد به اوج خود می‌رسد. ویروس سنسیشیال تنفسی پیش از شیوع همه‌گیری، چیزی حدود ۶۰۰۰۰ کودک را در بیمارستان بستری کرده است. به نظر می‌رسد RSV طی سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱ کمرنگ‌تر شد و سپس در فصل بهار و تابستان در بخش‌هایی از ایالات متحده (بروکلین، نیویورک) مجدداً ظهور یافت.

آدنوویروس‌ها: آدنوویروس‌ها، ویروس‌های شایعی هستند که باعث ایجاد طیف وسیعی از بیماری‌ها می‌شوند؛ آن‌ها می‌توانند علائم شبیه سرماخوردگی، تب، گلودرد، برونشیت، ذات الریه، اسهال و چشم صورتی (التهاب ملتحمه) را ایجاد کنند.

ویروس پاراآنفولانزای انسانی (HPIV): علائمی مانند تب، آبریزش بینی و سرفه ایجاد می‌کند. افراد مبتلا به این بیماری، معمولاً خود به خود بهبود می‌یابند. با این حال، HPIV همچنین می‌تواند باعث بیماری شدیدتری مانند ذات‌الریه شود.

پارکوویروس انسانی (PeV): یک ویروس رایج که باعث تب، بثورات و عفونت تنفسی می‌شود. یک گونه‌ی شناخته‌شده از این ویروس، به عنوان "نوع سه" (PeV-A۳) می‌تواند برای زندگی نوزادان، یک تهدید جدی باشد. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) در ماه ژوئیه هنگامی که ویروس PeV در چندین ایالت امریکا در حال انتشار بود، از مراکز بهداشت اطفال خواست تا برای جلوگیری از شیوع این بیماری در نوزادان و نوزادانِ کمتر از یک سال، که علائم آن را دارند، به طور جدی بر این موضوع نظارت کنند.

انتروویروس D۶۸: ویروس دیگری است که بیشتر نوزادان، کودکان و نوجوانان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و می‌تواند خطر جدی برای کودکان مبتلا به آسم داشته باشد. انتروویروس‌ها دسته‌ای از ویروس‌های ssRNA هستند که مرتبط با بسیاری از بیماری‌های انسان و پستانداران است. بیماری‌های ایجاد شده توسط انتروویروس‌ها عبارتند از:

فلج اطفال، مننژیت کودکان، درد سینه و پهلو، آنسفالیت، پهلودرد، سندرم خستگی مزمن و سایر بیماری‌های غیرمشخص که با تب همراهند. همچنین گاهی سردرد، بدن درد، گلودرد، دردهای معده و روده نیز در کنار تب وجود دارند. این ویروس همچنین مشکوک به ایجاد یک اختلال شبیه فلج اطفال به نام میلیت شل حاد (AFM) است. میلیت شل حاد (AFM) یک بیماری نادر اما جدی است که روی نخاع تأثیر می‌گذارد و باعث تضعیف ناگهانی بازوها، پاها و تحلیل رفتن قدرت عضلات شود. این وضعیت عمدتاً کودکان خردسال را درگیر می‌کند.

آبله میمون: یک بیماری نادر، شبیه آبله اما با شدت کمتر، که اخیراً شیوع پیدا کرده است. پزشکان اطفال در مواجهه با این ویروس، در حالت آماده باش هستند زیرا شیوع آن در طول این مدت بسیار غیرعادی بوده است. آبله میمون علائمی مانند تب و لرز و گاهی ضایعات پوستی دردناک ایجاد می‌کند.

آیا والدین هنوز باید در رابطه با ویروس کرونا در پاییز امسال نگران باشند؟ بله؛ این ویروس کماکان یک تهدید برای کودکان و بزرگسالان است؛ هرچند که اکنون به واسطه واکسیناسیون گسترده، این بیماری تا حدودی قابل کنترل است.

کودکان معمولاً بیماری کووید-۱۹ را در سطح خفیف تجربه می‌کنند، اما رعایت اصول بهداشتی و پیشگیری همچنان مهم است؛ زیرا تعداد قابل توجهی از کودکان در اثر این بیماری جان خود را از دست داده‌اند.

والدین باید به دنبال چه علائمی باشند؟

بسیاری از عفونت‌های تنفسی علائم مشابهی دارند و شامل تب بالا و اختلال در تنفس هستند. در مورد کووید و آنفولانزا، CDC طیف گسترده‌ای از علائم را فهرست می‌کند، از جمله: سرفه، تنگی نفس، آبریزش یا گرفتگی بینی، خستگی، گلودرد و حتی از دست دادن حس چشایی یا بویایی (این مورد در بیماری کرونا شایع‌تر است).

علائم ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد؛ برخی از کودکان اصلاً هیچ علامتی ندارند، در برخی دیگر هم علائم از خفیف تا شدید متغیر است.

 

آیا این خبر مفید بود؟ 0 0

نتیجه بر اساس 0 رای موافق و 0 رای مخالف

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: ویروس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۸۴۰۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جزییاتی از بیماری ترانه علیدوستی و علت آن

به گزارش «تابناک»، در ۲ روز اخیر جامعه هنری و علاقمندان به سینما برایشان این پرسش مطرح شده است که بیماری ترانه علیدوستی چیست و او در چه مرحله‌ای از درمان قرار دارد؟

بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع دارو‌ها به شمار می‌رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری‌های خونی و درگیری اندام‌های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می‌دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی دارو‌ها رخ می‌دهد. علائم ممکن است هفته‌ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع دارو‌های مشکوک و استفاده از دارو‌های تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم دِرِس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می‌شود، یک واکنش شدید به تعدادی از دارو‌های تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی می‌کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض دارو‌های محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می‌دهد و باعث ایجاد ویژگی‌های مشخص و در عین حال متغیری می‌شود که بر پوست و اندام‌های متعدد تاثیر می‌گذارند.

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می‌دهد که شامل فعال شدن سلول‌های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین‌ها است. با استناد به مقاله‌ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، دارو‌های رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- دارو‌های ضد تشنج

- دارو‌های ضد ویروس

- آنتی بیوتیک‌ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده‌های خلق و خو و دارو‌های ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی دارو‌ها

فعال شدن مجدد برخی ویروس‌ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV۶)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می‌تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل‌های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می‌شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

- التهاب اندام‌های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.

به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیار‌های زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول‌های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه‌ای از معیار‌ها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV۶ هم می‌شود.

درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می‌شود. گزینه‌های مطرح می‌توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام‌های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئید‌های سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئید‌های سیستمیک می‌توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه‌ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئید‌های خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می‌شود.

سایر درمان‌های موثر عبارت اند از:

- سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئید‌های موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

- پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامد‌های طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری‌های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماری‌های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع‌ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه‌ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری‌های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته اند.

منبع : همشهری